1a z wizytą w Domu Pomocy Społecznej „Caritas” w Zatorze

Samotni, żyjący wspomnieniami ludzie, spragnieni kontaktu z innymi, ogromnie ceniący sobie dziecięcy uśmiech, którego nie słyszą na co dzień… .
To częsty obraz pensjonariuszy domów pomocy społecznej. Tym razem, choć na chwilkę udało się na nowo rozgrzać tę iskierkę i do spokojnych, wyciszonych ludzi przyprowadzić dziecięcy głośny śmiech i śpiew. Była to także niezwykła lekcja życia dla naszych pierwszoklasistów.
W Zatorze przy ul. Jana Pawła II, 16 grudnia gościła część klasy 1a wraz z wychowawcą i rodzicami.
Dzieci wręczyły każdemu pensjonariuszowi z grupy I ręcznie robione, bożonarodzeniowe kartki nad którymi pracowały w domach ze swoją rodziną. Podarowaliśmy także świąteczny stroik na wigilijny stół, którego widok – mamy nadzieję, będzie im o nas przypominał.
Wszyscy razem w miarę możliwości i umiejętności kolędowaliśmy przy cudownym, gitarowym akompaniamencie pana Bartłomieja Gabrysia-taty naszego Antosia. Ten swą piękną grą, wprowadził wszystkich w zaczarowany klimat Świąt Bożego Narodzenia.
Mieszkańcy sprawili nam miłą niespodziankę słodkim poczęstunkiem. A każdy z uczniów naszej klasy otrzymał upominek od mieszkańców DPS-u, który samodzielnie przygotowali dla naszych dzieci – w podzięce za pamięć i zaangażowanie.
Zostaliśmy bardzo ciepło przyjęci i wróciliśmy do swych domów mocno poruszeni spotkaniem. Pamiętajmy, że warto pomagać, doceniać to co mamy, szanować się wzajemnie i pamiętać o samotnych ludziach, będących tak blisko, zwłaszcza w okresie świątecznym. Bo jak nie my, to kto?

Całemu zespołowi pracowników zatorskiego Caritasu serdecznie dziękujemy za zaproszenie i wspólne, miłe chwile! Bardzo dziękuję także Rodzicom uczniów klasy 1a za pomoc w organizacji wyjazdu i okazanie dobrego serca.
Wychowawczyni 1a
Martyna Zygmunt